Boot
Meneer Keuler liep door een dal, toen hij ineens merkte dat hij met zijn voeten in het water liep. Toen zag hij dat zijn dal in werkelijkheid een zeearm was en dat het vloed werd. Hij bleef terstond staan om uit te kijken naar een boot en zo lang als hij hoopte op een boot, bleef hij staan. Toen er geen boot in zicht kwam, gaf hij deze hoop op en hoopte dat het water niet meer zou stijgen. Pas toen het water hem tot aan de lippen stond, gaf hij ook deze hoop op en ging zwemmen. Hij had ingezien dat hij zelf een boot was.
Bertolt Brecht
