Bij de hemelpoort
Een man komt bij de hemelpoort met een mooie grote zwarte edelsteen in zijn hand. Petrus vraagt hem wat dat voor een steen is. ‘Dat is de waarheid’, antwoordt de man. En op dat ogenblik laat hij hem per ongeluk uit zijn hand vallen. Hij ziet hem tot zijn ontzetting steeds sneller naar de aarde vallen, totdat hij in miljoenen stukjes op de aarde uiteenspat. De man is vreselijk ontdaan. Petrus merkt dat en zegt: ‘Kalm maar, wees niet zo bedroefd, het is zo erg niet, nu kan iedereen op aarde een klein stukje van de waarheid hebben.’ ‘Dat weet ik wel’, zegt de man, ‘daar ben ik ook niet zo ontzet over. Het erge is dat nu iedereen zal gaan denken dat zijn kleine stukje de hele waarheid omvat.’
H. Boerkamp, in: 7even, 5 (2003) 2, 31.
