Compassie
Compassie schept een lotsgemeenschap. Alleen wist ze de grenzen tussen ik en jij niet uit, maar maakt ze des te scherper voelbaar. Het beroep dat de ander in zijn ellende op jou doet maakt je tot onvervangbare enkeling: het is aan jou om te reageren, en aan niemand anders. En echte compassie knuffelt ook de ander niet dood, maar zoekt zorgvuldig het goede voor hem of haar, met respect voor diens uniciteit.
Het ondergaan van mededogen is niet iets voor slappe knieën en een weke ruggengraat. Het goed promoten van een ander – hoe houd je dat ooit vol als je denkt genoeg te hebben aan jezelf? Helemaal als de ander niet je vriend is of nog erger, je vijand. En hoe kom je er achter wat goed is voor anderen? Niet alles wat iemand verlangt, is immers goed voor hem.
Frits de Lange, 'Compassie is niet voor watjes', in: Trouw, 21 januari 2012, 3.
