Gedicht voor ons kind

Je bent gedragen om verlost te worden gekomen om te gaan de streng die je bond aan het lichaam van je moeder moest verbroken worden om je te laten leven. Dit mogen we nooit vergeten: je bent geen bezit. Wij hebben jóu niet jij hebt óns om je te leiden te beschermen te bewaren voor angst om je te zeggen dat we niet bang zijn als het onweert en met je te zingen in de nacht. Wij zijn toeschouwers aan de rand van je leven we mogen je gadeslaan terwijl je speelt en naar je lachen terwijl je verloren bent in wat je ziet en doet. We zien je langzaam worden wat je bent we houden de weg open naar je geluk	en trachten te verhinderen dat je wordt wat je niet zijn kunt. Als je naar God vraagt vertellen we van Jezus als je naar de dood vraagt vertellen we van het leven vraag je waar je vandaan komt dan zullen wij zeggen: uit de wereld der liefde. Je mag ons eenmaal verlaten je bent er om dat te doen je mag je heengaan voleindigen. Al wat wij voor je deden is voorlopig. Je moet ons niet worden. Je moet jezelf worden. Je moet worden waarheen je wijst: je eigen wonder. We hopen voor je altijd je verschijnt in onze gebeden. We hopen dat je blij zult worden levend in de schepping man en vrouw	wandelend in licht van vergeving en wachtend op het Rijk. Je mag gaan. Je zult het. Het is een gebod een belofte. Ga heen in vrede.
Geert Boogaard, Tijd en teken, Nijkerk z.j., 5.

Gedichten