Gebed bij lijden
Men zegt dat lijden loutert Heer,
maar het mijne loutert mij niet.
Nu mijn lichaam ziek is,
voelt mijn geest zich ook ellendig.
Ik leer er niets van Heer.
Ik voel me alleen beroerd.
Ik voel me doodalleen.
En zie de angst op de gezichten
van wie mij lief zijn.
Ze doen zo eigenaardig Heer, zo geforceerd.
Ze proberen mij af te leiden of op te vrolijken.
Ze praten over vakantie en onzinnigheden.
Ze durven mijn verdriet niet aan.
Ze luisteren niet naar mij.
Ze schermen zich af.
Ze stellen zich veilig.
Niemand hoort mij aan.
Heer, ik merk het telkens:
ze zijn bang om met mij te praten.
Met het zweet in hun handen
zitten ze naast mijn bed.
Ze durven mij niet aan te kijken.
Ze zijn geloof ik vies van mij,
omdat ik dood ga.
Zij zijn doodverlegen, Heer.
Ze schamen zich omdat zij leven en ik dood ga.
O Heer, laat ze toch niet zo bang zijn voor mij.
Laura Reedijk-Boersma, in: Open Deur / Goede tijding 9 (september 1985) 9, 9.
